داشتن نفس‌نفس می‌زدن که از پشت پرده یه فیل نعنائی‌رنگ ظاهر شد. به این سه مهمان ناخوانده نزدیک شد و با چوبش اشاره ای به هر سه نفر کرد و گفت: آقایون محترم، حضار گرامی! میومدین تو تورو خدا! دم در بد بود!!
مرد بی‌مو که هول شده بود گفت: سلام خانم فیل محترم!
فیل نعنائی تو حرفش پرید و گفت: فیلیِ شعبده‌باز هستم!
مرد بی‌مو ادامه داد: بله سر کار خانم فیلی شعبده‌باز! عرض می‌کردم خدمتتون که ما از دو سه ساعت پیش دنبال یه کلاه گیسیم که از منِ بدبخت سرقت شده! تا الان هم هرچی گشتیم پیداش نکردیم. الان هم از دست سه تا ابرِ بارونی پناه آوردیم به اینجا.
فیلی شعبده باز که حس می‌کرد مرد هم غمگینه هم تا یه حدودی خل و چله رو کرد به کارآگاه و گفت: مشکل شما چیه قربان؟
کارآگاه نشان مخصوصشو نشون داد و گفت: من کارآگاه هستم. خیر سرم دارم به این آقا کمک می‌کنم که کلاه‌گیسشو پیدا کنه و تا الان هیچ توفیقی نداشتم. اینجا هم که انگار آخرین طبقه‌ی این خونه‌س و ما حدسمون اینه که کلاه‌گیس باید بالاخره همینجا تو این خونه باشه.
فیلی شعبده‌باز یه نگاهی به مرد وارفته کرد و گفت: ینی الان مشکل شما اینه که این آقای جنتلمن مو نداره و با بقیه شکلش فرق داره هان؟
دستیار کارآگاه پیشدستانه گفت: ای آره بفهمی نفهمی مشکل همینه!
فیلی گفت: پس ینی این آقای محترم الان میخواد شکل شما بشه هان؟ درست می‌فهمم؟
کارآگاه که داشت حوصله‌ش سر می‌رفت گفت: آره خانم جان. همینه مشکل.
فیلی درنگی کرد و گفت: الان درستش می‌کنم. زیر لب یه وردی خوند و یه چرخ دور خوش زد و با چوبش به سمت هر سه نفر اشاره کرد. بعد گفت: هاها! مشکلتونو حل کردم. موهای هر سه‌تاتون رو برداشتم. از دم کچل. چقدرم خوشتیپ و جنتلمن شدین. به به. عالیه!
بعد برای خودش تندی دست زد و رو یه پاش چرخید.
کارآگاه و دستیارش با حیرت رو سر خودشون دست کشیدن و وقتی دیدن کچل شدن همزمان با هم گفتن: وااای نه، خدااای من!
کارآگاه برافروخته گفت: این چه کاری بود کردی خانوم جون؟ ما گفتیم کله اینو مودار کنی نه اینکه کله ی ما دو تا رو بتراشی!! یالا موهامونو برگردون ببینم!
فیلی تند تند پلک زد و از خجالت نمی‌دونست چیکار بکنه. سرشو انداخت پائین و گفت: آخه من فقط تا اینجاشو بلد بودم. بلدم کچل کنم ولی بلد نیستم مو دربیارم که. بعد دوباره چوبشو به سمت اونا زد و موهای اون دو نفر سرجاش برگشت و گفت: بفرما اینم موهای قبلیتون.
و بعد با دلخوری ادامه داد: ببخشین آقایون محترم! کار دیگه ای از من ساخته‌س؟

کارآگاه رو کرد به دو نفر دیگه و گفت: من که دیگه طاقت ندارم. دارم از گشنگی می‌میرم. اول باید حتما یه چیزی بخورم. کاش اون رستوران لعنتی ریشوها می‌ذاشت ما یه دلی از عزا دربیاریم.
فیلی شعبده‌باز گفت: رستوران ریشوها؟ همون که طبقه ی اوله؟
دستیار کارآگاه گفت: آره خودشه. کاش می‌شد برای یه ساعت هم که شده ریش داشته باشیم ولی حیف که به این زودی درنمیاد.
فیلی شعبده باز چرخی زد و زیر لب زمزمه ای کرد و باز چوبشو به سمت هر سه نفر گرفت. یهو هر سه نفر ریش‌دار شدن.
کارآگاه با خوشحالی دست کشید به ریش‌هاش و گفت: چطور این کارو کردی خانم محترم؟؟ فیلی شعبده باز با شادی گفت: استادم گفته بود باید وردو خیلی خوب حفظ کنم و درست بخونم و اگه اشتباهی غلط بخونم موها اشتباهی جای دیگه ای درمیاد. منم چون حافظه م خوب نیست وردو دوباره خوندم اما چون باز غلط بود موها جای کله‌تون روی صورتتون درومد.
هر سه مرد با خوشحالی از فیلی شعبده‌باز تشکر کردن و به سمت رستوران طبقه ی اول راه افتادن تا دلی از عزا در بیارن و بعد به جستجو ادامه بدن.
به رستوران که رسیدن در زدن و وقتی خانم گارسون جوان درو به روشون باز کرد و دید هر سه ریش دارن بهشون خوش آمد گفت و بدون سوال از جلوی در کنار رفت تا هر سه مرد وارد شدند و داشتن پشت یکی از میزها میشستن که یهو پای دستیار کارآگاه لیز خورد و برای اینکه نیفته دستشو گرفت به ریش مرد کوچولویی که هنوز تو رستوران مشغول غذا خوردن بود. در این لحظه به همراه دستیار کارآگاه ریش مرد کوچولو هم به زمین افتاد و چهره ی پسر کوچولویی که تو خیابون به کارآگاه خورده بود معلوم شد. کارآگاه که کلاه گیس رو بالاخره پیدا کرده بود اون رو به دست مرد داد و به پسر با تشر گفت: چرا این کلاه گیسو برداشتی هان؟ چرا؟ می دونی چقد ما رو معطل کردی بچه جون؟
پسر که سراسیمه و مضطرب شده بود سرشو انداخت پایین و گفت: خیلی معذرت می خوام کارآگاه. آخه وقتی شما گفتین ساعت به وقت گشنگیه یادم اومد که خیلی گشنمه و گفتم بیام یه چیزی بخورم و جلسه با آدم فضائی‌های کاکتوسی رو همینجا برگزار کنم. اومدم اینجا در زدم ولی رام ندادن چون ریش نداشتم. برا همین اون کلاه گیسو برداشتم و می‌خواستم بعد خوردن نهارم بذارم سر جاش ولی چون آدم فضائی‌ها هنوز تو راهن و نرسیدن یکم کارم طول کشید.

کارآگاه که درمونده به پسر نگاه می کرد آهی کشید و گفت: باشه چون خیلی گشنمه این بار رو گذشت می کنم ولی این دفعه اگه خودت یا اون فضائی‌های کاکتوسی رو در حال دردسر آفرینی ببینم تبعیدتون می کنم به سیاره آدم فضائی های زنجبیلی تا حسابی از خجالتتون دربیان و باهاتون یه غذای تند بندری بسازن.
مرد بی‌مو کلاه گیس رو دوباره به بچه داد و چهارتایی شروع کردن به خوردن کوفته قلقلیا و سیب زمینی های سرخ شده و منتظر رسیدن آدم فضایی‌های کاکتوسی شدن.